POLSCY ZIOMALE.wstręt.

Człowiek się czasami zakręci jak bączek do dziecięcych zabaw i nie wie,czy w prawo,lewo,a może prosto...Telefon.Tak Adrian,no Adrian.Jest parę spraw-to i tamto.Postawię ci piwo.

Chłopak ma dwadzieścia dziewięć lat.Chętny,nawet dość pojętny...Zresztą nie pierwszy raz mi pomaga.

Przychodzi szybko,jak zwykle,a ja mówię,że Frankowi trzeba zanieść części do samochodu,a potem to i jeszcze to,bo ja muszę iść do lekarza po recepty.Dobra.Dobra.

Adrian to średniego wzrostu człowiek.Szczupły i uśmiechnięty prawie zawsze.Zwyczajny chłopak,gdyby nie ten garb,który zakrywa jak może-dziesięcioletni pobyt w więzieniu. I te tatuaże więzienne-brzydkie,nieprofesjonalne.A miejsca likwidacji tych najbardziej widocznych-jakby blizny po ciężkim poparzeniu...Utrwalona rozpoznawalność.

Schyłek dnia przynosi zmęczenie.Jest jeszcze widno,ale dzień sprawia wrażenie,jakby powoli szykował się do snu.Siedzę w fotelu i oglądam coś w telewizji.Myślę jeszcze o czasie przeszłym,gdy nagle wyrywa mnie z tej zadumy dzwonek przy drzwiach.To Adrian.

Pytam,sprawdzam,oglądam.Dobrze.Wysyłam mojego pomocnika do sklepu po cztery piwa.
-Siadaj-mówię i otwieram butelkę-co tam słychać?
-A,nic ciekawego.

Piwo jest chłodne.Zwilża mój przełyk i przynosi ulgę.
-Ja to jak siedziałem(Adrian unika grypsery,nie mówi garowałem),to chciało się tego-rzecze i unosi ciemną puszkę do góry.
-No właśnie.Trzeba było zachowywać się grzecznie-odpowiadam z uśmiechem.
-Grzecznie,grzecznie,jak ja dziewczynę przed gwałtem broniłem ,ty,a oni mnie posądzili.Ty,a ten Filut sprzedał mnie potem, No to co ja ,kurwa,mam go teraz zabić?
-Jak jesteś u mnie,to nie klnij.I nie pstrykaj w tego papierosa,tylko normalnie strzepnij,bo nie trafiasz do popielniczki.
-Przepraszam.

Jeszcze kilka słów i kilka łyków.Chłopak kręci się,wierci.Wiem,że ma jeszcze chęć coś wypić.Zastanawiam się,czy ja mam ochotę.
-Strzeliłbyś jeszcze,co?
-Nooo,nieee?-odpowiada z szerokim uśmiechem.
-Masz,kup...

Dobre piwo nie jest złe.Zależy tylko z kim się pije.Wraca i od razu sięga po papierosa.Mojego papierosa.
-Mógłbyś się najpierw zapytać...
-Można-pyta i wkłada marlboro z powrotem do pudełka.
-No już pal,nie odkładaj.Tylko należy się spytać.Rozumiesz?
-Tak,tak.Tam to ciężko było ze szlugami.Za fajki to wszystko miałeś.I za prochy...Psychotropy.
-No dobra-mówię-już mi o tym wszystkim opowiadałeś.
-Ale jak pedofila przywieźli,to nie mówiłem.

Nie mówił.To prawda,że nie mówił.Ale tak fajnie się odprężyłem po ciężkim dniu,że...
-Skurwysyn mieszkał w kiblu.
-Tak...
-Chodzili i gwałcili go.Kurwa,całego ryja miał w spermie...Ja nie robiłem tego,ty,no faceta...

Zerwałem się na równe nogi i krzyknąłem:
-Słuchaj no, kolego,przestań mi to opowiadać!
-Ale...
-Przestań,mówię!!!A w ogóle,to dlaczego ty po trzech piwach jesteś jakiś dziwnie podpity.Nie brałeś jakichś tabletek?
-Nie,jak boga kocham.
-Dobra,zabieraj sobie tę puszkę i idź do domu.
-Zabiorę.A ty wiesz,kurwa,że to ja mieszkałem w klopie.Tobie mówię,bo tobie ufam.
-Dobra,spadaj-rzuciłem nerwowo i wypchnąłem go za drzwi.

W człowieku może zagotować się wszystko.Ale gdy główną przyprawą będzie wstręt, powstaje coś w rodzaju zniechęcenia do ludzkości.Nie tylko do Adriana.Do wszystkich.

Spotkałem go po jakichś dwóch tygodniach.Szczerzył zęby swoim zwyczajem.
-Gdzieś cię nie było-rzekł.
-Nie mam czasu.
-Ale głupot ci wtedy naopowiadałem.Jakoś mnie to piwo trąciło...

Nie korzystam już z jego pomocy.Ale kiedy się modlę czasami, zawsze biorę go pod uwagę.Jakaś dziwna powinność...KUBA