POLSCY ZIOMALE.pokój do wynajęcia.

W dużym mieszkaniu  wynajmowałem kiedyś dwa pokoje dwóm młodym studentkom.Ale dziewczyny usamodzielniły się i w bardzo eleganckiej  formie ,pozostawiając po sobie miłe wspomnienia-odeszły.No cóż,życie jest jakie jest,pomyślałem sobie,pewnych rzeczy zmienić się nie da,więc pozostanę sam.

Pewnego październikowego popołudnia wyszedłem na spacer.Miałem zamiar pochodzić trochę po sklepach,może kupić trochę jakiejś bielizny,kilka par skarpetek ,a na koniec coś do jedzenia.Od pewnego czasu takie wypady z domu stały się regułą. Wcześniej robiły to Asia z Kasią...Zresztą same wyszły z taką propozycją,a ja obniżyłem im za to czynsz.Tak,było to bardzo wygodne,ale niezbyt roztropne,bo ciągłe siedzenie przy stole lub przed telewizorem jeszcze bardziej zaczęło rujnować moje,już i tak nadszarpnięte, zdrowie.

Dzień był chłodny,nieprzyjemny,a na dodatek zaczął siąpić zimny deszcz.Postawiłem kołnierz i zacząłem rozglądać się za jakimś schronieniem.Najbliżej znajdował się butik mamiący czerwonymi,migającymi literami...

Właśnie tam poznałem Madzialenę-tak się przedstawiła.Chciała kupić swojej mamie w prezencie szalik kolorowy w abstrakcyjne wzory i poprosiła mnie o radę.Była ładną,trzydziestoletnią kobietą i poszukiwała stancji.Pomyślałem,że jest to albo dziwny zbieg okoliczności,albo opatrzność,w którą nie wierzę.W końcu nazwałem to zwykłym przypadkiem i kropka.

Madzialena miała zgłosić się za miesiąc do pracy.Właściwie była już przyjęta,tylko właściciel knajpy kończył remont i stąd pojawił się poślizg.

-Dlaczego pani nie wróci do domu?-spytałem.
-Nie,nie mogę teraz.Ja właściwie mieszkam z koleżanką,ale ta...

Nie pytałem więcej.Podałem ile żądam za pokój...Ale kiedy usłyszała sumę zrezygnowała od razu.Powiedziała,że na takie wygody jej nie stać i będzie musiała wrócić do starego mieszkania.Lenistwo jest jednak słodkie,dlatego walczyłem wewnętrznie,bo to,co przychodziło mi do głowy nic z rozsądkiem wspólnego nie miało.I stało się...

Madzialena przejęła obowiązki gospodyni.To miała być taka miesięczna próba.

I stało się to, co zazwyczaj staje się między kobietą a mężczyzną.Tak,to było wspaniałe przeżycie,tylko na dłuższy czas traciło sens.Rozbijało porządek rzeczy.Manipulowało umysłami.Degenerowało poczucie wartości.Obierało z pokory.Dlatego próbowałem minimalizować skutki tej pomyłki i w pewnym stopniu udało mi się to osiągnąć.Co prawda moja lokatorka zamykała się w pokoju i godzinami płakała,albo robiła wszystko ,co do niej należało,ale nie odzywała się do mnie.Lub próbowała wywołać kłótnię,co skutkowało kolejnym płaczem za zamkniętymi drzwiami.A kiedyś,to nawet wybiegła z domu i wróciła na drugi dzień rano.Była przemarznięta i niezwykle smutna.Mimo wszystko objawiły się w niej elementy pokory.To było jakieś przebudzenie,powrót do życia.

Do świąt pozostało kilka tygodni.Ona tego dnia była schludna.Schludność jej stawiała na nogi to,co znajdowało się w pozycji klęczącej.Patrząc na jej wbite w dżinsy dwa pośladki,szerokość bioder i wykształcenie miednicy-tę macierzyńskość,powodowało sytuację mocno ambiwalentną.Pomyślałem o bólu,który nie powinien tak brzmieć i miłości połączonej z nienawiścią.Cóż,wszystko ponoć z cierpienia.Nawet ten chrześcijański bóg,który dopełniał tę całą wersję myślenia i dociekania.I nagość traciła sens,bowiem górowała istotność.

Ale dzień się udał,i kiedy Madzialena przyniosła naleśniki i spytała,dlaczego tak dużo milczę,odpowiedziałem,że jestem jakiś dziwnie szczęśliwy.

-Może się napijesz?
-Może troszkę.

Podała kieliszki,a ja sięgnąłem po dobrą brandy.

-To jakiś bimber-powiedziała i pokręciła nosem.
-Jest dobra.

Spojrzała na mnie szeroko ,wzruszyła ramionami i wyszła.Ale ja krzyknąłem,by zaczekała.

-Co się stało?
-Nie,nic.Idę po ciebie.
-Po co?Będę sprzątała pokój.
-Ale ja...No nie wiesz jak to się nazywa?
  
Wariowałem.

-Chcę z tobą...

Madzialena weszła po cichu i krzyknęła nagle:

-Chcesz się ruchać,ruchać,ruchać!!!

Zgięła kolana,zbliżyła je do siebie i śmiejąc się wydała zabawny głos:

-Nie,nie,nie!!!

Wystawiłem ręce do przodu i szedłem w jej stronę małymi kroczkami.Ale dziewczyna wymknęła się do przedpokoju i wbiegła do swojego pokoju.Już po chwili pojawiła się znowu.Miała na nogach czerwone szpilki.

-Ruchać,ruchać,ruchać!!!-krzyczała.

Porwałem ją do sypialni,a tam wydobyłem z szafki butelkę wina.Madzialena piła namiętnie.Z każdym łykiem robiła się coraz bardziej wesoła i dostępna.Tylko ja poczułem nagle szybkość mojego serca i rozsadzający ból głowy.Musiałem natychmiast wziąć leki.

-Wróć zaraz-powiedziała.
-Dobrze.

A kiedy wróciłem,kobieta leżała na boku.Była pijana.Ułożyłem się obok ,uniosłem jej głowę i przytuliłem do ramienia.A ona po chwili głosem zmęczonym,spowolnionym rzekła:

-Ja wiem.Ty myślisz,że ja jestem dziwką.Ale ja nie jestem.
-Nie jesteś...
-Nie.Naprawdę.Nie.

I zamilkła.I zasnęła,a moje rozdygotane serce skamieniało-trzynaście uderzeń na piętnaście sekund.Pięćdziesiąt dwa na minutę.Od tabletki...

Nie mam już tego mieszkania.Znikło.Jak wszystko.Pozostały tylko wspomnienia.Wiele wspomnień.Bo przecież trudno jest zapomnieć o obrzucaniu się makaronem z sosem pomidorowym przy dźwiękach hymnu,aby sprowokować miłosny akt.Lub szarlotkę przy tworzeniu której Madzialena skaleczyła się,a potem nie chciała jej jeść,bo usłyszała gdzieś,że istnieje na świecie maca-placek żydowski z dodatkiem krwi...i to dziecięcej.A czy to nie jest pocieszające,że moja kochanka żyje nadal...z innym mężczyzną?I wszystko jest teraz takie zgodne z tą moją etyką i postrzeganiem świata...Takie nowe-przyzwoite.KUBA